نهى از منكر

و آن نيز از فروع مهم اسلام است: مسلمانان به جهاتى چند بر ملتهاى ديگر برترى دارند، مهمترين سبب اين برترى اجراى وظيفه امر به معروف و نهى از منكر است كه خداوند متعال مى فرمايد: (شما مسلمانان از ميان مردم بهترين ملت هائيد، براى آنكه به كار نيك امر و از رفتار ناشايست نهى مى نمائيد.

(منكر): آن است كه اسلام ما را از آن باز داشته است مانند شراب، قمار، ربا، زنا، خوردن مال مردم بدون رضايت و مانند اينها يا آنكه اسلام آنرا مكروه دانسته است، مانند ياوه گوئى خوابيدن بين طلوعين و مانند آن…

نهى از آنچه در اول گفتيم واجب و از مكروهات مستحب است.

شرايط چهارگانه كه در امر بمعروف گفته شد در نهى از منكر نيز رعايت مى گردد. نهى از منكر داراى مراتبى است:

1 ـ نهى قلبى، به اينكه قلبا از وقوع منكر بىزار باشد.

2 ـ نهى باصورت، مانند روگردانيدن از بجاآورنده منكر.

3 ـ نهى زبانى، با پند و اندرز، تا برسد به سرزنش و پرخاش.

4 ـ نهى با دست، مانند زدن، تا آنگاه كه زيان قابل توجهى پديد نيايد.

امر به معروف و نهى از منكر، دو دستور واجب و در نهايت اهميت است، تا آنجا كه پيغمبر اسلام(ص) فرمودند:

(تمامى كارهاى نيك در برابر جهاد در راه خدا مانند قطره ايست، نسبت به دريا و همه كارهاى نيكو و جهاد در برابر امر به معروف و نهى از منكر مانند قطره اى است در مقابل دريائى بى كران).

ولى متأسفانه كمتر كسانى هستند كه به اين دو واجب عمل كنند، حضرت باقر(ع) فرموده است:

(در آخرالزمان مردمى هستند كه امر به معروف و نهى از منكر را واجب نمى شمارند، مگر آنجا كه براى آنان زيانى در كار نيست و پيوسته، براى خود وقت گذرانى و عذرتراشى مى كنند، اينجا است كه خداوند آنان را مورد خشم خود قرار خواهد داد).