نصرت و یاری حضرت قائم (عج) با صفت تقوا

نصرت و یارى حضرت ولى الله (علیه السلام)در امر دین ; به عناوینى چند حاصل مى شود ، که در اینجا به دوازده کیفیّت  از مهمترین و لازم ترین آنها بر وجه اختصار اشاره مى کنیم :

کیفیّت اوّل ; تقوا است . و بر این مطلب ــ یعنى بر اینکه با تقوا یارى امام(علیه السلام)حاصل مى شود ــ شواهد بسیارى داریم ، که اجمالا بعضى از آنها را متذکّر مى شویم :

اوّل : فرمایش حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام)در « نهج البلاغه » در ضمن نامه اى که به عثمان بن حنیف ــ عامل ایشان در بصره ــ نوشته اند :

« ألا و إنّ لکلّ مأموم إماماً یقتدی به ، و یستضیئ بنور علمه ، ألا و إنّ إمامکم قد اکتفى من دنیاه بطمریه ، و من طُعمه بقُرصیه ، ألا و إنّکم لا تقدرون على ذلک ، و لکن أعینونی بورع و اجتهاد و عفّه و سداد ».

یعنى : آگاه باشید ! همانا از براى هر کسى باید امام و پیشوائى باشد که در اعمال و احوال خود از او پیروى کند ، و به روشنائى نور علم او هدایت بیابد .

آگاه باشید ! همانا امام و آقاى شما به تحقیق از دنیاى خود و از زینتهاى آن به دو جامه کهنه و از طعام آن به دو قرص نان اکتفا و قناعت کرده .

آگاه باشید ! همانا شما توانائى بر این نوع قناعت ندارید ، و لکن مرا به اجتناب از آنچه حرام است وبه کوشش در فرائض و واجبات الهى و به کفّ نفس از حاجت و تملّق از اهل دنیا و به سعى در آنچه راه صحیح و درست است یارى کنید.

دوّم : در کتاب « کافى » از حضرت امام محمّد باقر (علیه السلام)روایت نموده که حضرت فرمود :

« أعینونا بالورع ، فإنّه من لقى الله عزّوجلّ بالورع کان له عند الله عزّوجلّ فرجاً ، إنّ الله عزّوجلّ یقول : (مَنْ یُطِعِ الله وَ رَسُولَهُ فَاُولئِکَ مَعَ الَّذینَ اَنْعَمَ الله عَلَیْهِم مِنْ النَّبیینَ وَ الصِّدیقینَ و الشُّهَداءَ و الصّالحِینَ وَ حسنَ اُولئِکَ رَفیقاً) فمنّا النبىّ و منّا الصّدیق و الشهداء و الصالحون ».

یعنى : ما را به اجتناب نمودن از محارم الهى یارى نمائید ، پس همانا هر کس خداوند عزّوجلّ را با حال ورع ملاقات نماید ، براى او نزد خداوند فرج کامل از شدائد است ، بدرستیکه خداوند در کلام مجید مى فرماید : کسانیکه خدا و رسول او را اطاعت نمایند ; پس اینان با کسانى که در جوار قرب الهى و رحمتهاى خاصّه او در بهشت که خداوند بر آنها انعام فرموده است از نبیّین و صدیقین و شهداء و صلحاء ساکن خواهند بود .

سوّم : در کتاب « کافى » از حضرت صادق صلوات الله علیه روایت شده که حضرت فرمود :

« إنّ شیعه علیّ خمص البطون ، ذبل الشفاه ، و أهل رأفه و علم و حلم ، یعرفون بالرهبانیه فأعینوا على ما أنتم علیه بالورع و الاجتهاد ».

یعنى : همانا شیعیان على صلوات الله علیه شکمهاى خالى و لبانى خشک دارند یعنى از جهت شدّت گرسنگى و زیادى روزه دارى ــ و آنان اهل رأفت و علم و بردبارى هستند ، و آنان به شدّت اعراض از اهل دنیا و از احوال و اعمال آنها شناخته مى شوند ، پس براى محافظت از آنچه بر آن هستید از ولایت اولیاء معصومین و ائمّه طاهرین (علیهم السلام)با اجتناب نمودن از محارم الهى و کوشش زیاد در انجام واجبات کمک و یارى کنید .

چهارم : آنچه در ضمن جمله اى از توقیع حضرت صاحب الأمرصلواه الله علیه رسیده ، که مى فرماید :

« إنّا غیر مهملین لمراعاتکم و لاناسین لذکرکم ، ولولا ذلک لنزل بکم البلاء و استطلمکم الأعداء ، فاتّقوا الله جلّ جلاله و ظاهرونا على انتباثکم من فتنه قد أناقت علیکم ».

یعنى : ما اهمال در مراعات شما نکرده ایم و یاد شما را فراموش ننموده ایم ، و اگر این نبود ; هر آینه به شما بلاى سخت نازل مى شد ، و دشمنان شما را مستاصل مى کردند ، پس بپرهیزید از خداوند و تقوا پیشه کنید ، و ما را بر بیرون آوردن شما از فتنه ایکه بر شما مشرف شده است ; یارى کنید » .

و امّا حکمت اینکه چگونه با تقوا و ورع ; یارى امام (علیه السلام)حاصل مى شود این است که : منظور از نصرت و یارى کسى ; همراهى با او در رساندن نفعى به او یا دفع ضررى از او است ، و هر کدام از اینها هم ممکن است نسبت به جان او یا به عرض و آبروى او یا نسبت به اهل و اولاد یا مال یا متعلّقین او باشد ، و باز هرکدام از اینها ممکن است در امور دنیوى یا اُخروى باشد .