گفتگو با بابک حمیدیان

مجله زندگی ایده آل – محمد حسین‌زاده، مصطفی رفعت: بابک حمیدیان تلاشی برای تصاحب نقش‌های اول نکرده اما با توانایی‌هایش در نقش‌های مکمل درخشید و در این سال‌ها بازی‌های انفجاری و به‌یادماندنی‌ای را در فیلم‌ها و سریال‌های مختلف داشته است. حمیدیان با همین نقش‌های کوتاه اما تاثیرگذار راه خودش را باز کرد و بعد از تئاتر، عرصه تصویر را هم تسخیر کرد. او یکی از بازیگرانی است که مسیر خوشنامی را انتخاب کرده و استعدادش در گزیده‌کاری مثال‌زدنی است.

نقش‌هایی که انتخاب کرده همیشه نقطه اتکای داستان‌ها بوده که حذف شدن‌شان در داستان‌ها نمود داشته است و این یعنی او می‌داند میخ خودش را کجا بکوبد. او حتی در نقش‌های دشواری که دیالوگ نداشته یا کم‌دیالوگ بوده هم به اندازه نقش‌های پردیالوگش موفق بوده که این نشان می‌دهد او خوب می‌داند چگونه به عنوان یک بازیگر به نقش‌هایی که ایفا می‌کند، شخصیت دهد و این از عشق و باوری می‌آید که از بازیگری آموخته است.

حمیدیان بیش از تماشاگران، محبوب منتقدان بود اما بعد از سال‌ها تلاش مستمر به یک چهره محبوب مردمی هم بدل شد. او حالا با یک مجموعه طنز آن ‌هم در یک کار مناسبتی برای نوروز قالب جدیدی را تجربه می‌کند و باید دید از این موقعیت چگونه به نفع خود سود می‌برد؛ هرچند نادیده پیداست که در این کار هم موفق خواهد بود.

دوری و رسیدگی

اینکه چرا در جشنواره امسال حضور نداشتم، دلیل خاصی ندارد. صرفا می‌خواستم کمی از فضای جشنواره دور باشم و به خودم برسم وگرنه فیلم‌های خوبی در جشنواره داشتم که «سیانور»، «‌نیمرخ‌ها» و «بادیگارد» بود؛ هرچند نقش من در «بادیگارد» هنگام تدوین کوتاه شده بود و بخشی از زحمات من از بین رفت ولی با این حال عدم‌حضور من در جشنواره صرفا به خاطر این بود که می‌خواستم بیشتر به خودم برسم و حال بهتری پیدا کنم. دوست نداشتم در جشنواره حاضر شوم و ادای آدم‌های خوشحال را دربیاورم!

 بیمار روانی استاندارد

این روزها مشغول بازی در سریال «بیمار استاندارد شده» هستم و نقش «بهنام» را بازی می‌کنم. این فرد در سریال برای روانکاوان و افرادی که قصد دارند مطب بزنند، نقش فردی را بازی می‌کند که به بیماری‌های روانی مبتلاست تا آنها بتوانند در مواجهه با بیماران واقعی راه درمان را پیدا کنند. این روش، روشی کاملا علمی است که در همه جا بر اساس آن عمل می‌کنند و اثبات شده است و الزاما در آن فانتزی وجود ندارد. بهنام در این سریال به دلایل مالی مجبور می‌شود این کار را انجام دهد.

اطمینان به سلیقه‌ها

من با سلیقه بهرام توکلی که نویسنده این اثر و سعید آقاخانی که کارگردان این سریال است، آشنا بودم و سلیقه آنها را در سینما به خوبی می‌دانم. ترکیب این سلیقه‌ها باعث شد به آنها اطمینان کرده و برای اولین‌بار در یک سریال مناسبتی بازی کنم. تجربه خوبی است؛ چرا‌که تاکنون در چنین اثری حضور نداشته‌ام.

سطح توقع مردم

در«بیمار استاندارد شده» سعی کرده‌ایم فضای طنازی ایجاد کنیم و صرفا از پرداختن به طنز مطلق اجتناب کرده‌ایم. من معتقد هستم سطح توقع مردم ما از طنز پایین است ولی برعکس درام اجتماعی را به خوبی می‌شناسند و نقد می‌کنند اما با طنز چنین برخوردی ندارند. در این سریال، طنز در موقعیت و دیالوگ‌ها به وجود می‌آید و آدم‌ها رفتار پر از طنز بروز نمی‌دهند.

ویژگی کار عیدانه

نکته‌ای که در کارهای مناسبتی برای عید نوروز وجود دارد این است که این کارها معمولا پرمخاطب‌تر هستند و مردم باتوجه به تعطیلات، فرصت بیشتری در اختیار دارند که این کارها را دنبال کنند. به هر صورت اینکه یک کار توسط مخاطب دیده شود برای همه عوامل آن کار که در ساختش دخیل بوده‌اند، مهم است.

تعطیلات برای مطالعه

من عاشق مطالعه هستم و اصلا بخش عمده‌ای از زندگی‌ام را مطالعه کتاب‌های مختلف تشکیل می‌دهد. متاسفانه در کشور ما مردم ارتباط خوبی با مطالعه ندارند، کتاب نمی‌خرند و حتی رابطه آنها با دنیای مطبوعات نیز کمرنگ شده است. من شخصا این را درک نمی‌کنم که عده‌ای، عدم خرید کتاب را به چیزهای دیگری مثل گران شدن کرایه تاکسی و گوشت و مرغ و… ربط می‌دهند؛ یعنی واقعا یک فرد نمی‌تواند در طول یک سال حتی دو، سه کتاب معمولی بخرد!؟ امیدوارم این تعطیلات و شروع سال جدید شروعی برای آشتی مردم با مطالعه و کتاب باشد.

بازیگری برای همه!

متاسفانه در سال‌های اخیر شرایط عجیبی در بازیگری ایجاد شده و همه دوست دارند بازیگر شوند! بازیگری واقعا شغل سختی است و این‌طور نیست که یک‌شبه کسی بخواهد بازیگر شود چون این حرفه نیاز به صداقت و تلاش دارد. هرچند در سال‌های اخیر استعدادهای خیره‌کننده‌ای هم در عرصه بازیگری ظهور کرده‌اند ولی متاسفانه خیلی‌ها درک درستی از شرایط و سختی‌های این حرفه ندارند.

صبر، عشق و باور

من از بازیگری درس‌های زیادی گرفته‌ام که هیچ‌کدام درس‌های تکنیکی این حرفه نبوده بلکه بازیگری به من صبر، باور و عشق را آموخت. متاسفانه برخی از این واژه‌ها در زندگی امروز زیاد جدی گرفته نمی‌شود ولی این را مطمئن هستم که بازیگری بدون عشق و علاقه میسر نمی‌شود؛ چراکه سختی‌های این حرفه آنقدر زیاد است که خیلی زود انسان را خسته می‌کند ولی عشق و باور باعث ادامه راه می‌شود.

فرار از دنیای مجازی

متاسفانه بارها از دوستان و اطرافیان شنیده‌ام که صفحاتی به نام من در شبکه‌های مجازی ساخته شده و از جانب من با مردم صحبت می‌شود! دلیل این را درک نمی‌کنم ولی چندی پیش به شکل رسمی این موضوع را مطرح کردم که هیچ صفحه‌ای در شبکه‌های مجازی ندارم و حتی عکسی منتشر کردم که همگان از صحت این موضوع نیز آگاه باشند.

بازیگری بدون تعریف

به‌نظرم بازیگری و بازیگر خوب بودن به این نیست که شما متدها و تعاریف کلاسیک بازیگری را موبه‌مو حفظ باشید. معتقد هستم بازیگری در تعریف نمی‌گنجد و کاری است که باید به ثمر بنشیند تا بتوانیم اسم بازیگری را روی آن بگذاریم. کوتاه بودن یا طولانی بودن یک نقش مهم نیست بلکه مهم این است که باید منظر یک نقش زیبا باشد و بخشی از فرهنگ تو شود.

حالم خوب است!

در زمینه بازیگری به آن آرزوهایی که در ابتدای دوران دانشجویی‌ام داشتم، رسیده‌ام و خدا را شکر می‌کنم. خوشبختانه در فیلم‌های خوبی بازی کرده‌ام و از این بابت حالم خوب است. درست است که بازیگری فراز و نشیب‌های زیادی دارد و ابعاد گسترده‌ای از آن هنوز کشف نشده ولی من سعی کرده‌ام گام‌هایم را درست بردارم.

در جست‌وجوی آرامش

مهم‌ترین و شاید اصلی‌ترین دغدغه من رسیدن به آرامش است. من به معنای واقعی کلمه در جست‌وجوی آرامش هستم و گاهی این حس برایم پیش آمده که به یک جای دنج و دور بروم و مدت‌ها تنها باشم. این تنهایی به معنای گوشه‌گیری نیست؛ بلکه دوست دارم در تنهایی به خودم و عظمت خداوند توجه بیشتری داشته باشم. سفر به کوه و طبیعت برایم جذاب است چون در آنجا به خوبی به قدرت و عظمت خداوند پی می‌برم و این باعث می‌شود که حالم بهتر شود.