موفق‌ترین ایرانیان مقیم خارج از کشور را بشناسید!

مجله موفقیت: حکایت این مقاله، مانند لیمویی می ماند که قاچ خورده و دو سه دقیقه به حال خودش کنار مانده باشد و وقتی گازش می زنی، مزه عجیبی در دهانت پخش می شود. نمی توانی بگویی شیرین، تلخ یا ترش است؛ چون ترکیبی از همه این مزه هاست. شیرین از آن جهت که وقتی انسان می بیند هم وطنش، کسی که در همین آب و خاک نازنین به دنیا آمده، رفته آن سوی دنیا و با تمام تبعیض های نوشته و نانوشته ای که در کشورهای توسعه یافته برای یک مهاجر وجود دارد، توانسته گلیمش را از آب بیرون بکشد و میان میلیون ها نفر آمریکایی و اروپایی، به قول معروف سری بین سرها درآورد، تمام وجودش غرق شادی می شود.

اما کمی که می گذرد، تلخی قضیه هم تا حدودی زیر زبان آدم می آید؛ تلخی از آن بابت که ما نتوانستیم بعد از ده ها سال از ورود دانشگاه به ایران، هنوز عرصه ای را درست کنیم که بچه های نابغه ایرانی در همین کشور خودمان بمانند و در دانشگاه ها و پژوهشگاه های خودمان رشد کنند.

هنوز نتوانستیم عرصه ای ایجاد کنیم که مغزهای بی نظیر دنیای کامپیوتر و آی تی، شهرک علم و فناوری پردیس را به «سیلیکون ولی» آمریکا ترجیح دهند و به جای زندگی در سیاتل و لس آنجلس، تهران و اصفهان را برای زندگی انتخاب کنند. البته در سال های اخیر فعالیت های خوبی از طرف کارآفرینان جوان و بعضی از مسئولان دلسوز کشوری صورت گرفته است، اما باید قبول کنیم که این عرصه، هنوز جای کار بسیاری دارد.

در این مقاله، به بررسی اجماعی سوابق چند تن از موفق ترین افراد ایرانی تبار حال حاضر جهان می پردازیم. افرادی که زندگی هر کدام از آن ها، می تواند امروزه الگوی علمی بسیاری از جوانانی باشد که قصد مهاجرت به آمریکا و اروپا را دارند.

آندره آغاسی

شاید کمتر کسی امروز در عالم ورزش وجود داشته باشد که نام آندره آغاسی، اسطوره تنیس را نشنیده باشد. آندره آغاسی، پسر مانوئل آغاسی، بوکسور ارومیه ای تیم ملی کشورمان است که در سال 1970 به دنیا آمد. آندره آغاسی یکی از بزرگ ترین قهرمانان تاریخ تنیس جهان است. وی در اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 زمین های تنیس جهان را تحت سیطره مطلق خود درآورد و توانست 101 هفته مرد شماره یک تنیس جهان باقی بماند.

او فاتح هشت «گرند اسلم» است و از جمله قهرمانان انگشت شماری است که موفق شده است به این مقام دست یابد. وی علاوه بر مهارت بی نظیرش، به دلیل سنت شکنی هایش هم در دنیای ورزش جهان به شهرت رسید. از جمله اینکه او اولین فردی بود که به قانون سنتی تنیس با قدمت ده ها ساله اش پشت کرد و در یکی از مسابقات خاص تنیس، حاضر به پوشیدن لباس سر تا پا سفید نشد. اتفاقی که در نهایت باعث شد نتواند در آن مسابقه شرکت کند و البته یک شوک اساسی به دنیای تنیس وارد کرد.

وی در مصاحبه های مختلفی به اصلیت ایرانی خود اشاره و درمورد آن صحبت کرده است. از جمله این گفت و گوها می توان به گفت و گوی وی بانشریه «فرانک فورت راوند شو» اشاره کرد. وی در این گفت و گو در پاسخ به سوال خبرنگار در مورد اصلیت ایرانی خود گفت: «در ایران بستگانی دارم و ایرانیان بسیاری را می شناسم و خیلی دوست دارم بدانم پدرم که از قهرمانان بوکس ایران بود، کجا زندگی می کرد!» آندره آغاسی، در سال 2001 با استفنی گراف آلمانی، نابغه تنیس زنان، ازدواج کرد و در حال حاضر همراه همسر و دو فرزندش در شهر لاس وگاس ایالات متحده زندگی می کند.

پروفسور عسکرزاده

پروفسور لطفی علی عسکرزاده که امروزه در جهان با عنوان پروفسور «لطفی زاده» یا پروفسور «زاده» شناخته می شود، پدر منطق فازی جهان و یکی از بزرگ ترین دانشمندان قرن بیستم است. وی در سال 1310 از پدری ایرانی به دنیا آمد. لطفی زاده تحصیلات متوسطه خود را در دبیرستان البرز انجام داد و مدرک مهندسی برق خود را از دانشکده فنی دانشگاه تهران اخذ کرد. وی پس از آن در دانشگاه ام. آی. تی آمریکا مشغول به تحصیل شد و توانست در سال 1951مدرک  دکترای برق خود را از این دانشگاه دریافت کند و پس از آن به جمع استادان دانشگاه کلمبیای آمریکا پیوست.

پروفسور لطفی زاده با توجه به فعالیت های درخشان خود، موفق شد تا در سال 1963 ریاست دپارتمان برق دانشگاه برکلی را به عهده گیرد که در زمان خود رده بسیار بالایی در جامعه علمی آمریکا محسوب می شد. پروفسور لطفی زاده از سال 1965 تحقیقات خود را روی نظریه ای آغاز کرد که بعدها آن نظریه توانست تکنولوژی را در جهان به طور گسترده ای متحول کند که آن نظریه همان منطق فازی بود.

به زبان ساده، منطق فازی این احتمال را به کامپیوتر می دهد که حالتی به غیر از صفر و صد را در نظر بگیرد و درواقع به نوعی منطق احتمال را وارد کامپیوترها می کند؛ مثلا این منطق به یک اجاق گاز اجازه می دهد تا بفهمد که احتمالا چند درصد از غذایی که روی آن قرار دارد، پخته شده است. پروفسور لطفی زاده، در حال حاضر یکی از برجسته ترین دانشمندان قرن بیستم و در زمره ده دانشمند برتبر برجسته ایرانی تاریخ معاصر است.

انوشه انصاری

انوشه انصاری کارآفرین و فضانورد ایرانی مقیم آمریکا، در 21 شهریور 1345 در مشهد به دنیا آمد و در سال 1363 به همراه خانواده اش به آمریکا مهاجرت کرد. وی مدرک کارشناسی خود را در رشته مهندسی الکترونیک از دانشگاه جرج میسون و مدرک کارشناسی ارشدش را از دانشگاه جرج واشنگتن آمریکا گرفت. پس از پایان تحصیلات، انوشه وارد حوزه بیزینس دیجیتال شد و توانست در این عرصه به موفقبت های چشمگیری دست یابد.
 
انوشه از بنیانگذاران شرکت مخابراتی TTI در ایالات متحده است. او در سال 2000 از طرف یکی از مجلات معتبر آمریکا در حوزه کسب و کارهای زنان به نام «زن شاغل»، به عنوان یکی از کارآفرینان برتر زن انتخاب شد. در سال 1385 سازمان فضایی روسیه اعلام کرد که انوشه انصاری یکی از مسافران فضاپیمای سایوز روسیه خواهد بود.

 سرانجام در تاریخ 23 شهریور 1385، انوشه انصاری در قالب ماموریت سایوز ام تی 9 به فضا فرستاده شد و توانست نام خود را به عنوان اولین فضانورد ایرانی در تاریخ ثبت کند. او پس از بازگشت از فضا، به فعالیت های تجاری خود ادامه داد و پروژه های موفق مختلفی را در حوزه مخابراتی اجرا کرد.

او در حال حاضر علاوه بر حضور به عنوان یکی از مدیران ارشد شرکت تی. تی. آی، بنیان گذار شرکت «مدیا پروداکشنز» نیز هست. در کنار همه این ها انوشه انصاری به کمک همسر خود بنیاد خیریه «اهورا» را در ایالات متحده راه اندازی کرده است.

پیِر امیدیار

پیر امیدیار، دومین ایرانی ثروتمند جهان و موسس و مدیر سایت E-bay (وب سایت مخصوص خرید و فروش اینترنتی) است. پیر در سال 1967 در پاریس به دنیا آمد. براساس منابع مختلف که در فضای مجازی وجود دارد، پدر و مادر وی هر دو ایرانی هستند و نام مادرش «الهه جلالی» است. پس از مدتی خانواده وی از فرانسه به آمریکا مهاجرت کردند و پیر اولین برنامه کامپیوتری خود را برای کتابخانه مدرسه ای که در آن مشغول به کار بود، نوشت.

او در سال 1988 از دانشگاه Tufts با مدرک مهندسی کامپیوتر فارغ التحصیل شد. او در چند سال بعد از آن در شرکت های مختلفی از جمله شرکت کامپیوتری «کلاریس» و شرکت «ای-شاپ» مشغول به کار شد.

در سال 1995، در یکی از ملاقات های پیر با نامزدش اتفاق افتاد که زندگی وی برای همیشه متحول شد. در آن شب او به همراه نامزدش، پاملا، در رستورانی مشغول صرف شام بودند و پاملا که مشغول جمع آوری یک کلکسیون از نوعی خوراکی عروسکی به نام «Pez» بود، از اینکه نتوانسته بود برای جمع کردن کلکسیونش شریکی در سان فرانسیسکو پیدا کند، گلایه می کرد و به توصیه پیر، اینترنت می توانست این مشکل را برای او حل کند.

بعد از آن شب، پیر در وب سایت شخصی خود بخشی را درست کرد که در آن به افراد این امکان داده می شد تا وسایل خود را در آن فهرست کنند. وی می خواست از این کار برای کامل کردن کلکسیون «Pez» همسرش استفاده کند. بعد از مدت کوتاهی، این بخش با استقبال شگفت انگیز از سوی کاربران رو به رو شد؛ به طوری که کاربران با دیدن فهرست کالاهای مختلف همدیگر، تصمیم می گرفتند آن ها را از یکدیگر بخرند.

استقبال از این سایت به حدی زیاد شد که پس از چند ماه پیر شغل اصلی خود را رها کرد و تمام وقت خود را به این پروژه که برای آن وب سایت مستقل E-bay را ثبت کرده بود، اختصاص داد. در طول سال های بعد E-bay به قدری رونق گرفت که در حال حاضر میلیون ها کاربر در سراسر جهان از آن استفاده می کنند و صدها هزار کالا در آن به فروش می رسد. پیر امیدیار، در حال حاضر در زمره پنجاه فرد ثروتمند در ایالات متحده آمریکاست.

علی جوان

پروفسور علی جوان، دانشمند و مخترع مشهور بین المللی، در سال 1305، از پدر و مادری آذری در شهر تهران به دنیا آمد. وی از کودکی شیفته ریاضیات بود و به بازی با اعداد علاقه خاصی داشت. علی جوان تحصیلات خود را در مقطع متوسطه در دبیرستان البرز به پایان رساند و پس از آن برای تحصیلات تکمیلی وارد دانشگاه تهران شد. او پس از اخذ مدرک لیسانس برای تحصیل به آمریکا مهاجرت کرد و موفق شد در سال 1954 میلادی، مدرک دکترای خود را زیر نظر استادش «چارلز تونز» از این دانشگاه دریافت کند.

وی پس از مدت کوتاهی برای همکاری به موسسه تحقیقات تلفنی «بل» که جزو موسسات فوق پیشرفته در زمان خودش محسوب می شود، دعوت شد و تحقیقات خود را در زمینه فیزیک نظری قوت بخشید. سر انجام پس از چند سال در ساعت چهار و بیست دقیقه سحرگاه 20 دسامبر، جوان و دو تن از همکارانش موفق شدند برای اولین بار پدیده «لیزر گازی» را به ثبت برسانند.

 جوان برای اولین بار، از طریق یک تلفن این پدیده نوظهور را امتحان کرد و توانست با استفاده از لیزریک تماس تلفنی برقرار کند. اتفاقی که در زمان خود، پیشرفتی شگفت انگیز در عرصه علم و تکنولوژی محسوب می شد؛ پس از کشف این لیزر قرمزرنگ که از ترکیب دو گاز «نئون» و «آرگون» به دست می آمد، پیشرفت های بسیار زیادی در صنعت و تکنولوژی صورت گرفت.

پروفسور جوان در سال 2007 به عنوان دوازدهمین فرد باهوش جهان انتخاب شد. «علی جوان» که این روزها در آستانه 90 سالگی است، همچنان از تحقیق و پژوهش دست برنداشته و بر روی پروژه های تحقیقاتی بسیار عظیم که مبنای آن، تغییر حامل جریان در مدارها از الکترون ها به فوتون هاست، مشغول به کار است.

مریم میرزاخانی

پروفسور مریم میرزاخانی ریاضی دان مشهور ایرانی است که امروزه یکی از بزرگ ترین زنان ریاضی دان تاریخ است. مردم در 13 اردیبهشت 1356 در تهران به دنیا آمد. تحصیلات متوسطه خود را در دبیرستان فرزانگان تهران در رشته ریاضی فیزیک به اتمام رساند. او اولین دختری بود که توانست با کسب مدال طلای المپیاد ریاضی کشوری به تیم ملی المپیاد ریاضی ایران که عموما از آن به عنوان یک رشته پسرانه یاد می شود، راه یابد.

پس از راهیابی به تیم ملی ریاضی ایران، میرزاخانی موفق شد برای دو دوره پیاپی مدال طلای المپیادهای جهانی 1994 هنک کنگ و 1995 کانادا را به دست آورد. مریم میرزاخانی اولین فردی در تمام تاریخ است که موفق شده در یک المپیاد ریاضی به تمام سوالات به طور کامل پاسخ دهد و نمره کامل (42 از 42) را به دست آورد.

میرزاخانی تحصیلات خود را در رشته ریاضی تا مقطع کارشناسی در دانشگاه صنعتی شریف ادامه داد و پس از آن برای ادامه تحصیل به کشور آمریکا مهاجرت کرد. وی در آنجا در رشته ریاضی ادامه تحصیل داد و مدرک دکترای خود را از دانشگاه هاروارد اخذ کرد. میرزا خانی پس از آن در دانشگاه استنفورد مشغول به تدریس و تحقیق شد و توانست در 31 سالگی به بالاترین درجه علمی برسد و استاد تمام یا پروفسور شود.

از زمان ورود میرزاخانی به هاروارد، درخشش خیره کننده او مشخص شد. رساله دکترای مریم میرزاخانی در زمینه هذلولی ها مورد تمجید بسیاری از ریاضی دانان قرار گرفت؛ پس از آن میرزاخانی از طرف مجله «پاپیولار ساینس» آمریکا به عنوان یک محقق جوان و برجسته مورد تمجید قرار گرفت.

 در سال 2009 میرزاخانی موفق شد جایزه معتبر «بلومنتال» را برای تحقیقات خود به دست آورد. اما اوج درخشش میرزاخانی در سال 2014 رقم خورد. جایی که مریم به عنوان یکی از برندگان جایزه «فیلدز» که در دنیای ریاضیات معتبرترین جایزه است و از آن به عنوان «نوبل ریاضیات» یاد می شود، معرفی شد.

 میرزاخانی اولین زنی بود که در طول تاریخ توانست این جایزه را به دست آورد. کسب این جایزه توسط یک زن ایرانی با بازتاب های وسیع در سطح جهان همراه بود. هم اکنون مریم میرزاخانی در دانشگاه استنفورد به عنوان مدرس و پژوهشگر به ادامه فعالیت های علمی خود مشغول است.