نقد و بررسی فیلم ریکی و فلش ( Ricki and the Flash )

مریل استریپ با 19 بار نامزدی اسکار، به نظر می رسد که کار انجام نداده ای در سینما نداشته باشد اما کماکان برای تجربه کردن افق های بازیگری در سینما پُر انرژی و خستگی ناپذیر نشان می دهد. بازی در نقش یک خواننده سبک موسیقی راک برای مریل استریپ 66 ساله می توانست یک چالش تمام عیار باشد چراکه وی مجبور شد موسیقی و نواختن گیتار را بیاموزد و بر روی صحنه حتی بداهه نوازی کند! اما « ریکی و فلش » به اندازه تلاش مریل استریپ برای یادگیری موسیقی ، اثر با ظرافتی محسوب نمی شود.

ریکی ( مریل استریپ ) خواننده ای است که 20 سال پیش همسر ( کوین کلاین ) و سه فرزندش را ترک کرد تا بتواند تبدیل به موزیسین و خواننده ای مطرح شود. وی در این مدت توانست یک آلبوم تک خوانی منتشر کند و حالا به همراه گروه موسیقی اش به نام ” فلش ” در یک میخانه در سان فرناندو برنامه اجرا می کند. ریکی در رسیدن به رویای موسیقی اش اگرچه خیلی کامیاب نبوده و از لحاظ مالی به توفیق قابل توجهی نیز دست پیدا نکرد، اما به نظر می رسد که از زندگی که برای خود ساخته راضی است. اما یک تلفن از طرف همسر سابقش زندگی او را تغییر می دهد. پِت به ریکی اعلام می کند که دخترش به دلیل شکست عاطفی که در ازدواجش داشته حال و روز خوبی ندارد. به همین دلیل ریکی پس از سالها تصمیم می گیرد سراغ خانواده اش برود و با آنان مواجه شود.

« ریکی و فلش » بر روی کاغذ یکی از بهترین ترکیب های سینمایی سال را رقم زده است. جاناتان دمی برنده اسکار بهترین کارگردانی برای فیلم « سکوت بره ها » و دیابلو کودی نیز که به عنوان فیلمنامه نویس در این فیلم حضور دارد و پیش از این برای نگارش فیلمنامه « جونو » موفق به دریافت اسکار شده، تماشاگران را به انتظار تماشای اثری منحصر به فرد در ژانر موسیقی نگه می داشت اما نتیجه این ترکیب جذاب، جز یک فیلم معمولی نبوده است.

داستان « ریکی و فلش » داستان ساده ای است. زنی که سالها از خانواده اش به دور بوده و حالا باید نزد آنان بازگردد تا آنچه را که گم کرده بازیابد و معنای زندگی را بیش از پیش درک کند. فیلم هرگز از مسیری که اغلب برای این نوع آثار به نگارش در می آید فراتر نمی رود.فیلمنامه « ریکی و فلش » کلیشه های رایج ژانر موسیقی و همچنین رابطه ” پدر – مادر و فرزند ” را به کار گرفته و هیچ غافلگیری ویژه ای برای مخاطب به همراه ندارد.

دیابلو کودی که پیش از این با آثاری نظیر « جونو » و « جوان بالغ » نشان داده به خوبی فضای کمدی و درام را می شناسد، اینبار در نگارش « ریکی و فلش » خلاقیتی که از او انتظار می رفت را به نمایش نگذاشته و تماشاگر که هر لحظه منتظر مشاهده اتفاق ویژه ای بر پرده نقره ای سینماست را ناامید تر می کند.

ریکی به عنوان شخصیت اصلی داستان، زنی سالخورده است که در گذشته اشتباهات بسیاری انجام داده و باید در طول داستان پی به اشتباهات گذشته برده و در نهایت باید این پیام را به مخاطب انتقال دهد که هیچ چیز جای خانواده و ارزش های آن را نمی گیرد. اما برای انتقال این مفهوم، انتظاری بیشتر از بگو مگوهای ساده ” مادر و دختری ” چند دیالوگ خشک و خالی پرخاشگرانه میان ریکی و اعضای خانواده اش می رود؛ انتظاری که هرگز به پایان نمی رسد و در میان مجموعه ای از فرآیندهای ساده فیلمنامه نویسی و کلیشه های رایج ژانر ، « ریکی و فلش » آغاز می شود، ادامه پیدا می کند و به همان سادگی بی آنکه چالش و نقطه ماندگاری در ذهن ایجاد کند، به پایان می رسد.

اما اگرچه خود داستان اصلی و پیچش های دراماتیک و حتی طنزهای فیلم، ساده و قابل پیش بینی هستند، اما فیلم موسیقی های بسیار خوبی دارد که می تواند برای طرفداران این صنعت جالب توجه باشد. مریل استریپ قبلا هم در « مامامیا! » و « به سوی جنگل » سابقه آوازخوانی داشته ( که البته بهرحال خیلی استعداد قابل توجهی در این زمینه ندارد! ) و اینبار در « ریکی و فلش » بازخوانی ترانه های معروفی از جمله « بد رومانس » از لیدی گاگا را انجام داده که روی هم رفته شاید جالب ترین و به یاد ماندنی ترین بخش های فیلم را تشکیل می دهند و بعدها آوازخوانی مریل استریپ را با این فیلم نیز به یاد بیاورند.

مریل استریپ در نقش ریکی، بازی حساب شده و گیرایی از خود به نمایش گذاشته است اما اثر آنچنان درخشان نیست که اینبار بتواند نام او را در میان نامزدهای اسکار قرار دهد. با اینحال باید گفت که بازی وی از جمله نقاط قوت فیلم محسوب می شود که باعث سرپا ماندن فیلم می گردد. نکته جالب در میان بازیگران فیلم حضور میمی گامر در نقش دختر استریپ در فیلم است که در واقع این بازیگر دخترِ واقعی خود مریل استریپ می باشد. البته این حضور آنچنان پر رنگ نیست اما بهرحال می تواند به جذابیت های بازاریابی فیلم و البته کنجکاوی مخاطبین برای تهیه فیلم منجر شود.

چنانچه اطلاعی از نام سازندگان « ریکی و فلش » نداشته باشید می توانید از تماشای فیلم راضی باشید چراکه فیلم اثری ساده و کلیشه ای است اما هرگز از دسته آثاری هم نیست که شعور مخاطب را به بازی بگیرد. اما زمانی که نام جاناتان دمی و دیابلو کودی به عنوان کارگردان و نویسنده به میان می آید، انتظارات از فیلم به مراتب بالاتر می رود و همین نکته باعث می شود تا در مجموع « ریکی و فلش » را اثری شکست خورده نامید که هرگز نمی تواند انتظارات زیادی که از آن می رفت را برآورده کند. فیلم دیالوگی دارد که در آن همسر سابق ریکی به وی می گوید : « این وظیفه بچه ها نیست که عاشق تو باشند، این وظیفه توست که عاشق اونها باشی! ». پیام فیلم دقیقا در همین جمله خلاصه شده است.

منتقد : میثم کریمی

این مطلب بصورت اختصاصی برای سایت ” مووی مگ ” به نگارش درآمده و برداشت از آن جز با ذکر دقیق منبع و اشاره به سایت مووی مگ، ممنوع بوده و شامل پیگرد قانونی می گردد.

به جامعه مجازی سایت مووی مگ بپیوندید و دوستان سینمایی جدید پیدا کنید!

ریکی و فلش (Ricki and the Flash)

کارگردان : Jonathan Demme

نویسنده : Diablo Cody

بازیگران :        

Meryl Streep…Ricki

Rick Springfield … Greg

Kevin Kline … Pete

Mamie Gummer … Julie

و…                        

رده سنی : PG-13 ( مناسب برای افراد بالای 13 سال)

ژانر : کمدی – درام          

زمان : 100 دقیقه