چرا باید در مقابل کودک، خشم خود را کنترل کنیم؟

عذاب آورترین اتفاق برای بچه ها دعوای پدر و مادر مقابل چشم فرزندان شان است

 اگر جزو آن دسته از مادرانی هستید که ناگهانی و به خاطر مسائل ریز و درشت سر فرزندان تان جیغ و فریاد می کنید و بعد خیلی زود پشیمان می شوید، توصیه های ما را جدی بگیرید.
 
آنچه در فرزندان تان می بینید درواقع رفتار آیینه واری از حرکات کوچک و بزرگی است که خودتان در طول روز مقابل چشمان آنها انجام می دهید؛ پس اگر فرزندتان راهی را به اشتباه می رود و حرکتی را به غلط انجام می دهد قبل از هر گونه توبیخ و تنبیه او آنچه را پیش چشمانش انجام داده اید، مرور کنید. رفتار او می تواند یک نمای عینی یا یک کپی بی نقص از رفتار خود شما باشد.

بهتر است قبل از هر چیزی بدانید که تکرار منظم بداخلاقی در مقابل چشمان بچه ها ضرر و زیان بسیاری برای آنها و شما در پی خواهد داشت.
 
جدیدترین تحقیقات نشان داده است که هر چه والدین به خصوص مادرها که بیشتر با بچه ها طرف هستند عصبانیت بیشتری از خود در زمینه های مختلف در برابر فرزندانشان نشان دهد، بچه ها ناخودآگاه نسبت به هم سن و سال هایشان خصوصیات تهاجمی بیشتری خواهندداشت و افسرده تر خواهندشد. آنها خیلی راحت چنین مشکلاتی را در مدرسه و در جمع هم سن و سال هایشان نشان می دهند.
 
 چرا باید در مقابل کودک، خشم خود را کنترل کنیم؟
فراموش نکنید که هرچه فرزند شما کوچک تر باشد رفتارهای شما تاثیر بیشتری بر روح و روان او دارد. نکته این است که چطور می توان در عین عصبانیت، مهربان هم بود.

بچه ها درواقع مهم ترین درس ها را زمانی از پدر و مادرهایشان یاد می گیرند که آنها در اوج عصبانیت قادر به کنترل رفتار خود هستند. شما در چنین موقعیتی این نکته را به فرزندتان می آموزید که با عصبانیت پشت عصبانیت، در رسیدن به خواسته اش به نتیجه نمی رسد. مهم این است که چطور در اوج عصبانیت بتوان موقعیت را مدیریت کرد.

درباره احساسات تان صحبت کنید
وقتی یک غریبه حین رانندگی یا در خیابان به هر دلیل شما را ناراحت می کند درباره ماجرا به فرزندتان این طور توضیح بدهید: «آن آدم واقعا من را عصبانی کرد. چه رفتار بی ادبانه ای! اما هرچه بود، من اجازه نمی دهم این موضوع بقیه روزمان را خربا کند».
 
با این رفتار درواقع شما از خودتان برای کودک تان یک الگو ساخته اید؛ الگویی که به او یاد می دهد چطور موقعیت های عذاب آور زندگی را مدیریت کند. به کودک تان یاد می دهید چطور عصبانیت خود را کنترل کند قبل از اینکه عصبانیت، او را تحت کنترل درآورد.

برای بچه ها روشن کنید که نمی گذارید خشمتان بر منطق تان غلبه کند و به او اطمینان بدهید توانایی این را دارید که در اوج عصبانیت، موقعیت را طوری مدیریت کنید که هیچ رفتار غیرمعقولی از خود بروز ندهید!

وقتی آرامش خود را از دست می دهید حداقل سعی کنید خشم تان را کنترل کنید

 
دعواهای زن و شوهری ممنوع
عذاب آورترین اتفاق برای بچه ها که تاثیرگذاری غیرقابل انکاری هم روی شخصیت آنها دارد دعوای پدر و مادر مقابل چشم فرزندان شان است. مهم تر از آن، بدگویی شما از همسرتان برای فرزندان تان است. این اتفاق هیچ ثمره ای جز ایجاد استرس در وجود بچه ها ندارد.
 
به جای این کارها بعد از بحث و دعوا بهتر است موضوع را این طور برای بچه ها روشن کنید: «ما از هم ناراحت بودیم و به خاطر همین ناراحتی با هم صحبت کردیم و حالا هم داریم روی این موضوع کار می کنیم تا مشکل، زودتر حل شود.
 
طبیعی است وقتی آدم ها با هم زندگی می کنند گاهی اوقات از یکدیگر عصبانی هم می شوند. ما هر دو متاسفیم که صدایمان کمی بلند شد مطمئن باشید ما هنوز همدیگر را دوست داریم؛ درست مثل سابق».

ترس بچه ها را که ثمره دعوای زن و شوهری است با این جملات از بین ببرید و اجازه ندهید فرزندان تان به دلیل دعوایی نه چندان جدی احساس خطر کنند.

بحث های زن و شوهری را به حداقل برسانید
در لحظات آرام، شما و همسرتان باید برای مدیریت بحث های بین خود، در شکل متفاوتی نسبت به دفعات قبل، موافقت کنید؛ یعنی اوج عصبانیت و درست وقتی که از هم شاکی شده اید! موقعیتی که شما را این طور به هم ریخته را ترک کنید و در فضای دیگری کمی قدم بزنید تا مجبور نشوید عصبانیت خود را برابر چشم کودک تان نشان دهید. بین خود و همسرتان یک علامت مشخص بگذارید تا در شرایطی که هرکدام از شما به شدت عصبانی شده، با یادآوری آن علامت، بحث را به زمان دیگری موکول کنید؛ زمانی که هر دوی شما آرام تر هستید.
 
وقتی با غریبه ها بحث می کنید
خیلی پش می آید که به هر دلیل موجه و غیرموجهی مقابل چشمان فرزندان تان با غریبه ای بحث می کنید و چه بسا در کش و قوس این بحث، الفاظ نامربوطی هم رد و بدل شود. درواقع شما در یک لحظه کنترل خود را از دست داده اید و از واژه هایی استفاده کرده اید که در حالت عادی به هیچ عنوان آنها را به کار نمی برید.

بعد از اینکه خشم تان فرو می نشیند تازه متوجه می شوید که چه اتفاقی افتاده! حالا وقت درست کردن اوضاع است. شاید به طور غریزی اولین واکنش شما برای حل و فصل ماجرا عذرخواهی از کودک تان باشد بابت اینکه مقابل او عصبانی شده اید و در مواجهه با یک غریبه داد و فریاد راه انداخته اید اما این کار را نکنید.
 
هر کسی می تواند عصبانی شود پس شما نباید به خاطر چنین اتفاقی متاسف باشید. به جای این کار به فرزندتان بگویید چه چیزی شما را عصبانی کرده است و بعد از این توضیح، از کودک تان به خاطر نحوه نشان دادن عصبانیت خود عذرخواهی کنید. مطمئن باشید که بچه ها می دانند واکنشی که شما نشان داده اید صحیح نبوده است.

خشم خود را مهار کنید
برای خونسرد باقی ماندن در مقابل رفتارهای غیرقابل قبول فرزندان تان، پیش از هر چیز باید بتوانید سوال صحیح را بپرسید. وقتی او رفتار غیرمعقولی از خود نشان می دهد به طوری که شما را به مرز انفجار می رساند، به جای فکرکردن درباره اینکه چرا او چنین حرکتی را انجام می دهد، روی فرزندتان تمرکز کنید.
 
رفتار او قطعا دلیل خاصی دارد. آیا او عصبانی است؟ حوصله اش سر رفته یا خسته است؟ شاید هم واقعا به توجه شما نیاز دارد. به جای اینکه عصبانی شوید، سعی کنید نیاز آن لحظه کودک تان را پیدا کنید و برای رفع آن دست به کار شوید.

عصبانیت خود را مدیریت کنید
وقتی آرامش خود را از دست می دهید حداقل سعی کنید خشم تان را کنترل کنید. دقت کنید که در چه مواقعی از طول روز، بیشترین میزان عصبانیت را تجربه می کنید و این اتفاق در چه موقعیتی پیش می آید. زمان اوج عصبانیت خود را شناسایی کنید و تلاش کنید آن را به حداقل برسانید.
 
شما حتی می توانید موقعیت را برای فرزندتان با قاطعیت، این طور مشخص کنید: «وقتی تو کارهایت را نادیده می گیری من واقعا عصبانی می شوم».

حالا خواهید دانست که چطور می توان موقعیت بهتری ساخت. شما با قدرت و بدون عصبانیت با آنها صحبت می کنید و این خود بخش عمده ای از راه حل کنترل خشم تان است.

او یک نوزاد است؛ حتی وقتی 12 ساله است
آخرین آمار نشان می دهد که 90 درصد والدین این واقعیت را می پذیرند که در طول یک سال بارها و بارها بر سر فرزندان بین 2 تا 13 سال خود فریاد کشیده اند. برای جلوگیری از داد و فریاد کردن بر سر بچه ها این روش را به کار ببرید: در اوج عصبانیت فکر کنید فرزند شما یک نوزاد است؛ حتی اگر واقعا این طور نیست. اگر از شدت عصبانیت بیش از حد سر او داد و فریاد کردید بعد که به آرامش رسیدید کنارش بنشینید و به او یادآور شوید که حرکتش شما را عصبانی کرده اما شما هم نباید آن طور سرش داد و فریاد می کردید و بابت این موضوع متاسف هستید. شما حق دارید فرزندتان را توبیخ کنید اما شکل این قضیه بسیار مهم و تعیین کننده است.

منبع: ماهنامه آویشن