شعر بازیچه دنیا – عنایت الله ایرانمنش

حکم و فرمان دلم شد تا سکوتم را گهی ،
با گذشت روزگاران بشکنم
از خوشی ونا خوشی هایم نمی گویم سخن
یا که در وصف نگاری دلربا و دل فریب

از روند نا بسامانی که دارم پشت سر
از جوانی و تباهی های عمر
یا ملاحت های دنیای هنر
تا به یک جا ماندن و در جا زدن در یک مکان
بامروری بر گذشته همچنان
پیش بینی رویدادها
بر غم فردا شدن
بی پناهی ام سکوت است و مدام
غرق در رویا و نا کامی و
بازیچه ی دنیا شدن

(عنایت الله ایرانمنش)

خیریه سلام | موسسه حامیان سلامت کودکان