شعر حیله باز – حسن مصطفایی دهنوی

« حيله باز »
آنكس كه تكيه كرد ، به دنياي حيله باز
كوته بُد آستينـش ، دستـش بُدي دراز
صحبت مكن زِ گردش دنياي كج مدار
واضح بگو، كه چرخ نگردد به يك فراز
بر درگه گدا بگذارد سـرِ نياز
دهري كجا به ذوق شتابد سوي نماز
زِ نيرنگ مردم نـباشد در امان
كَس اَر زهد و تقوا كند در نماز
دلا گر موحد شدي ، چاره نيست
به نيرنگ بدگـو و بدبيـن بـساز
هوسهـاي مخلوق دور از خدا
زِ عهـد صداقـت رَود بـر فراز
حسن گر تو را عهد و اقرار هست
به عهد ازل داده اي ، خود بـساز
٭٭٭