شعر اسلام حقیقی – حسن مصطفایی دهنوی

« اسلام حقيقي »
آدم بدكار و بد فطرت، بدي را مأبد 1 است
آدم نيك و نكو فطرت ، به جاي عابد است
آدم از يك جا بـبايد توشه بـردارد به دست
اسمي از اسلام و فعل نامسلماني بد است
فطرت ديوي زِ آدم در ره ديوانگي
اين چنين آدم نباشد،بدتر از ديو و دد2 است
فعل آدم فعل انسانس،چو ديو و دد كه نيست
فعل انسان ، فعل اسلامس نه از ديو ودد است
آدم دانا و عاقل ، كار و فعلش معنوي است
آنكه فعلش ناروا باشد، همان ديو و دد است
هر كسي فعلش نكويس،بر همه مردم نكوست
هر كسي فعلش بَدس،آن بر همه مردم بد است
هر كه بـر اسلام و معناي دقيقـش پي بـبرد
آن مسلمان حقيقي گشت و بيرون از بد است
دين اسلامي كه آزاد است به هر فرد بشر
هركه با جور وستم دين آورد، دينش بد است
هركه يك رنگست ويكدل،در مسلماني چه خوب
هم مسلمان باشد و هم آدم و هم زاهد است
هر كه با نام مسلمانـي ، بـسازد صد دغل
آن مسلمان نيست ،آدم نيست،فردي فاسد است
اي بني آدم ، چرا همنوع را رنجـش دهـي
رنج بر همنوع خود،كار خسيس حاسد3 است
با بني آدم ، به نيكي و به پاكي كار كن
كار پاك و نيك ،بر كردار آدم شاهد است
از مسلمانـي چه بد ديدي ، بگو با قاعده
نام اسلام و مسلماني ، تمامش قائد4 است
يك سرِ سوزن،بدي در حكم اين اسلام نيست
اين مسلماني كه نامش ،حكم پاك ايزد است
اي حسن ، معناي اسلام حقيقي را بگو
بارها گفتم: مسلماني بري از هر بد است
٭٭٭
1 – جا و مكان 2 – عفريت و وحش 3- حسود 4- راهبر – پيشوا
حسن مصطفایی دهنوی