خواص فلفل سبز

فلفل سبز يا بهتر بگويم پلپل سبز است كه به آن بي بري ـ بي بر ، و بو بر هم گفته اند عده اي به غلط فلفل هندي گويند در صورتي كه نه تنها زادگاه اولين آن آمريكا است ، بلكه مخصوص مناطق معتدله بوده . در هندوستان و مناطق معتدله بوده و در هندوستان و مناطق گرمسير و استوايي به عمل نمي آيد در آمريكا بيش از سي نوع آن كاشته مي شود ، ولي تاكنون سه چهار نوع آن بيشتر به ايران نيامده است . ميوه آن وقتي برسد قرمز مي شود و به همين جهت است كه به آن فلفل قرمز و اعراب به آن فلفل احمر مي گويند . سرخي رخسار آن همانند جوهر زردك است و در بدن تبديل به ويتامين «آ» مي شود . كه داراي ويتامين هاي «ب» «آ» و«ب2» است و مقدار زيادي ويتامين «ث» دارد و مقدار اين ويتامين در آن بقدري زياد است كه عده اي از كارخانجات دارو سازي آنرا از ميوه ي آن استخراج مي كنند ـ علاوه بر ويتامين هاي فوق الذكر در آن داراي مقداري ويتامين در آن داراي مقداري ويتامين «پ» بوده و حافظ جواني مي باشد ،مشروط بر اين كه در خوردن ميوه تند آن زياده روي نشود .ميوه آن داراي يك ماده رنگين ـ يك ماده عامله ـ مقداري مواد سفيده اي و مقداري مواد قندي مي باشد . در دانه هاي ريز آن مواد سفيده اي و مواد روغني وجود دارد . در بعضي از انواع آن تندي كمتري دارند، مقداري ترشي از نوع جوهر ليمو و ترشي سيب ديده مي شود .آن همانند فلفل سياه و دار فلفل به هضم غذا كمك مي كند و باد شكن مي باشد . پيران و اشخاصي كه مزاج سرد دارند بايد از ميوه آن زياد ميل نمايند تا غذايشان سبك و لطيف گردد و از توليد فضولات سنگين و سفت جلو گيري نمايند .

پــيران با خوردن آن رنگ چهره ي خود را سرخ مي كنند و معده ي خود را گرم كرده و آروغ ترش را از بين مي برند. جوانان بد نيست همراه با غذاهاي سنگين بخورند تا با جوهري كه در بر دارد آنها را نرم و هضمشان را معتدل نمايد . جوهر تند آن محرك جلد است . ترشح بزاق را زياد مي كند و تسكين دهنده ي بواسير دردناك و ملتهب است . كساني كه مبتلا به ذخم معده هستند و همچنين كساني كه موقع ادرار احساس سوزش مي نمايند ، و آنهايي كه كبد ملتهب دارند ، بايد از خوردن آن پرهيز نمايند . دانه هاي ريز ميوه آن پس از خشك شدن عطسه آور است و در ساختن انفيه بكار رفته و براي درمان امراض و داروهاي روماتيسمي توصيه شده است .