کشف ردپایی جدید از اقیانوس مریخی

دانشمندان به شواهد تازه ای دست یافته اند که می تواند به گونه ای این نظریه را که سطح نیم کره شمالی سیاره مریخ در حدود ۳.۵ میلیارد سال پیش از اقیانوسی بزرگ پوشیده شده بود تایید کند.

بر روی زمین دلتاهای دریایی می توانند از ویژگیهای متفاوت، جزر و مد، ساختار ویژه و ساختارهای زمین شناختی برخوردار باشند اما آنچه درباره همه آنها یکسان به شمار می رود قرارگیری آنها در ارتفاعی یکسان است.

اکنون در گزارشی از دانشمندان دانشگاه کلرادو آمده است که مطالعه بر روی بقایای دلتاهای قدیمی در ارتفاعی مشابه بر روی مریخ نشان می دهد این دلتاها از اقیانوسی باستانی و عظیم به جا مانده اند.

دانشمندان برای چند دهه بر سر این موضوع که آیا اقیانوسی بزرگ مناطق پست شمالی مریخ را پوشانده بوده است یا نه به بحث و گفتگو پرداخته اند.

● دلتاهای رودهای مریخی

“دی آکیل” دانشمند دانشگاه کلرادو بر این باور است در صورتی که مریخ در گذشته از چرخه هیدرولژیکی وسیع به همراه بارش باران، منابع آبهای زیر زمینی، صفحات یخی و مسیرهای آب رو به سوی دریاچه ها و یا احتمالا اقیانوسی در نیمکره شمالی برخوردار بوده است در این صورت باید شواهدی از دلتاها که حدود این سرزمینهای پست را در ارتفاعی یکسان نمایان سازدرا در خود پنهان کرده باشد.

همچنین دره های رودخانه ای نیز که به سوی چنین اقیانوسی جاری بوده اند باید در ارتفاعی یکسان در جریان بوده باشند.

محققان به منظور آزمایش این نظریه از پایگاه داده های بقایای دلتاهای شناخته شده و شبکه های دره ها به همراه اطلاعات توپوگرافی به دست آمده از کاوشگر مریخی ناسا استفاده کردند.

آنها فرض کردند اکثر ویژگی های کنونی توپوگرافی سیاره سرخ تا انتهای دوران Martian Noachian در حدود ۳.۵ میلیارد سال پیش به وجود آمده اند.

زمانی که دانشمندان اطلاعات خود را در کنار یکدیگر قرار دادند دریافتند خطوط ساحلی که ترسیم کرده اند با خطوط ساحلی که به واسطه مطالعات پیشین به دست آمده بودند سازگاری زیادی دارند.

دانشمندان همچنین با مطالعه بر روی دلتاهایی که در کنار حوضچه ها به وجود آمده بودند به جستجوی سفره های آبی قدیمی که پوسته را اشباع کرده و به سطح سیاره رسیده بودند پرداختند.

به گفته دانشمندان بیشتر از نیمی از پدیده های مورد مطالعه در ارتفاعی یکسان قرار داشتند و بر اساس همین اطلاعات، نتایج این مطالعه می تواند تاییدی بر نظریه حضور اقیانوسی بزرگ بر روی سطح مریخ باشد.

با وجود اینکه این نتایج قطعه ای حیاتی از پازلی پیچیده را در اختیار دانشمندان قرار داده است اما کل پازل را تکمیل نمی کند. دانشمندان وجود قطعی اقیانوسها بر روی مریخ را تایید نکرده اند بلکه تنها شواهدی جدید را از وجود چنین ساختارهایی بر سیاره مریخ به دست آورده اند.

سئوال بعدی این است که چه بر سر آب چنین اقیانوس عظیمی آمده است، آیا منجمد شده، به لایه های داخلی سیاره کشیده شده و یا تمامی آن به اتمسفر مریخ تبخیر شده است. سوالی که ماموریت سال ۲۰۱۳ مریخی می تواند پاسخهای قابل قبولی برای آن فراهم آورد.