کشف حقایقی در خصوص قدیمی ترین پوستۀ قاره ای زمین

دانشمندان با بررسی مسائل ناشناخته پیرامون تاریخ اولیه پوسته زمین توانستند سن دقیق قدیمی ترین واحد سنگی را که به ۴٫۰۲ میلیارد سال پیش بر می گردد، بدست آورند. یافته ها حاکی از آن است که زمین در سال های نخست تولدش توسط یک سطح پوسته مانند اقیانوسی تحت پوشش قرار گرفته بود.

نمونه هایی از قدیمی ترین سنگ زمین که سن آن بطور دقیق محاسبه شد

یافته های محققان دانشگاه آلبرتا نشان می دهد که زمین در سال های نخست توسط یک سطح پوسته مانند اقیانوسی تحت پوشش قرار گرفته بود. جس رمنیک محقق ارشد گفت: این یافته اطلاعات بسیار مهمی در خصوص نحوه‌ی شکل گیری اولین قاره ها، ارائه می دهد. ما مجبوریم تمامی داده های مربوطه را به دلیل قدمت زیاد نمونه ها به دقت مورد بررسی قرار دهیم. داده های اندکی حول اتفاقاتی که در آن سال ها روی زمین به وقوع می پیوست، در دست می باشد. در واقع، سه نقطه روی کره زمین وجود دارد که در آنها آثاری از سنگ ها و مواد معدنی با قدمت بیش از چهار میلیارد سال مشاهده شده است. این نقاط عبارتند از: بخش شمالی کبک در کانادا، دانه های ریز معدنی در غرب استرالیا، فرآیند شکل گیری سنگ در بخش های شمال غربی کانادا از جمله نقاطی هستند مورد مطالعه قرار گرفتند.

پیداست که قدیمی ترین سنگ ها در حدود چهار میلیارد سال قبل به وجود آمدند، اما دگرگونی های منحصر بفرد روی سنگ رمنیک نشان از وجود دانه های سیلیکات زیکونیوم دارد، پس جای شکی در مورد زمان شکل گیری آن باقی نمی ماند. نمونه مورد مطالعه به هنگام تحقیقات میدانی دکتر تام چاکو در ۳۰۰ کیلومتری شمال یلونایف یافت شد. رمنیک اخیراً دوره دکتری خود را در دانشگاه آلبرتا به پایان رساند. وی همچنین در موسسه علوم کارنگی شهر واشنگتن مشغول به فعالیت میباشد.

رمنیک گفت: سیلیکات زیکونیوم نه تنها اطلاعاتی درباره قدمت در اختیار ما گذاشته بلکه سایر اطلاعات ژئوشیمیایی مورد استفاده در این مقاله را هم فراهم آورده است. سنگ ها و سیلیکات زیکونیوم منبع اطلاعاتی مهمی برشمرده می شوند. سیلیکات زیکونیوم آثار شیمیایی اش را حفظ کرده و حاوی یک سری اطلاعات سنی می باشد که رویدادهای زمینی تاثیری روی آنها نمی گذارد. علاوه بر این، خود سنگ اطلاعات شیمیایی دارد که سیلیکات زیکونیوم از آن بی بهره است.

قدیمی ترین سنگ ها در حدود چهار میلیارد سال قبل به وجود آمدند

وی در توضیحاتش به این نکته اشاره کرد که خاصیت شیمیایی خود سنگ ها مشابه سنگ هایی است که امروزه در ایسلند شکل می گیرند و البته میان پوسته اقیانوسی و قاره ای انتقال می یابد. در حقیقت، ایسلند به عنوان قیاسی برای نحوه ی ایجاد پوسته های قاره ای در نظر گرفته می شود. “رمنیک” اعلام کرد: «ما سنگ را به منظور تجزیه و تحلیل آثار شیمیایی بررسی کردیم تا به شیوه تاثیرگذاری ماگما بر سنگ های پیرامون دست یابیم. همچنین تا زمان سرد شدن ماگما، سنگ های اطراف آن ذوب شده اند. ما شواهدی دال بر وقوع این رویداد در اختیار داریم.»

“رمنیک” معتقد است که عدم وجود آثار پوسته قاره ای در این سنگ، پرسش های بسیاری را مطرح می کند. یکی از بزرگترین چالش های پیش روی زمین شناسان این است که با نگاه به گذشته ی زمین، کمیت و کیفیت شواهد موجود تقلیل می یابد. زمین پیوسته خود را بازیابی می کند. پوسته تغییر شکل داده و ذوب می گردد و در طی این فرآیندها، شواهد تاریخی کارآیی خود را از دست می دهند. وجود قاره ها در بالای آب که در معرض اتمسفر قرار دارند، پیامدهای بزرگی بر خاصیت شیمیایی اتمسفر، وجود و یا عدم وجود حیات اعمال می کند. تعداد قاره ها تأثیر شیمیایی شگرفی بر فعالیت های زیرزمینی (هسته و گوشته) و فعالیت های سطح زمین (اتمسفر و بیوسفر) می گذارد. بازخوردهای پیوسته ای میان شیمی و زمین شناسی وجود دارد. گرچه مسائل ناشناخته بسیاری باید مورد کاوش قرار گیرند، اما این تنها یک نمونه از همه آن چیزهایی است که پیچیدگی هایی را در پی دارد.

منبع: bigbangpage.com – sciencedaily.com