پژمان جمشیدی متولد ۲۰ شهریور ۱۳۵۶ است. او حدود ۱۳ سال به صورت حرفه ای فوتبال بازی کرده است. او جزو تحصیلکرده های فوتبال هم هست. جمشیدی مهندسی عمران خوانده و حالا فعالیت فوتبالی اش را صرف مربی گری کرده است. او البته از پایه گذاران و برگزار کنندگان اصلی مسابقات فوتبال «جام ستارگان» هم هست. رقابت های فوتبالی که چند سالی هست که با حضور تاره های فوتبال، سینما و موسیقی برگزار می شود.جمشیدی سابقه پوشیدن پیراهن تیمهایی همچون کشاورز تهران،سایپا،پرسپولیس، پاس، استیل آذین، فولاد خوزستان و ابومسلم مشهد را در کارنامه دارد.
مصاحبه با پژمان جمشیدی
پژمان جمشیدی هر چه در دنیای فوتبال خوش شانس نبود، با تیم ملی المپیکی نشد، به جام جهانی نرفت، دوران اوجش در تیم پرسپولیس با افت قرمزها مواجه شد و چون دانشجو بود نتوانست بازی در تیم های خارجی را تجربه کند اما در بازیگری واقع خوش شانس بود.
بی انصافی است اگر تنها فاکتور شانس را در موفقیت پژمان جمشیدی در سریال «پژمان» مؤثر بدانیم و به استعداد او در ایفای این نقش اشاره نکنیم. پژمان جمشیدی جلوی دوربین سروش صحت رفت تا به قول پرویز‌پرستویی ثابت کند که می توان در عرصه بازیگری یک استثناء بود.پژمان جمشیدی مهمان یک فنجان چای «بانی فیلم» شد از زمین چمن، پرسپولیس، شماره هفت، استادیوم آزادی، ماجرای حضورش در باند علی پروین و…گفت تا ایده پژمان و حضورش جلوی دوربین سروش صحت.
ایده پژمان به پیمان قاسم‌خانی از سوی تو بود؟
– بله تنها در حد ایده …
تنها مقطع پس از اوج یک فوتبالیست (دوران‌بازنشستگی)مد نظر بود؟
-بله، این تغییر زندگی هم از نظر مالی و هم از نظر برخورد اجتماعی و.. مد نظر بود.
زمانیکه این ایده را دادی خودت از فوتبال کنار رفته بودی؟
-بله..
در واقع شرایط را تا حدودی تجربه کرده بودی؟
-بله، یواش یواش داشتم تجربه می کردم. از سوی دیگر وقتیکه از پرسپولیس بیرون می آیی این حس به تو دست می دهد چون پرسپولیس یک تیم بزرگ است با کلی شهرت و طرفدار، نیاز نیست از کل فوتبال بیرون بیایی. تا حس کنار رفتن داشته باشی خود پرسپولیس هم داستان خودش را دارد.
یادم می آید وقتی که پرسپولیس تو و بهنام ابوالقاسم‌پور را از سایپا گرفت بهترین خرید های فصل بودید؟
– بله…
یکی دو سال بود شما را می‌خواستند؟
-آره دو سال قبل هم ما را می خواستند…
حتی استقلال هم خواهان تو بود؟
– بله هم استقلال هم پیکان، پرسپولیس که ما را گرفت دیگر روی خرید های بعدی اش زوم نکرد گفت ما سال گذشته‌ای‌ها را حفظ می کنیم پژمان و بهنام را هم می گیریم سهراب (انتظاری) هم از شموشک آمد که اتفاقاً هردوشان آخر فصل مصدوم شدند.
سال بعد تو شماره ۱۷ را دادی به سهراب انتظاری و ۱۰ حامد کاویانپور را پوشیدی؟
-بله تماشاگران چون سهراب ۹-۱۰ گل زده بود می گفتند سهراب فرشاد پیوس، حامد رفت دبی و من شماره ۱۰ او را پوشیدم.
فکر کنم همان سال قهرمان هم شدید؟
-بله…
با گل ابراهیم اسدی مقابل فجر سپاسی؟
بله…
تو به عنوان یک فوتبالیست موفق به پرسپولیس آمدی اما خیلی خوش شانس نبودی؟
– سالی که قهرمان شدیم سال بعد بازیها افتاد ورزشگاه تختی، آزادی رفت زیر کشت و همین مسئله کلی به ما لطمه زد اما آقای برانکو همان سال یک نفر از پرسپولیس به تیم ملی دعوت کرد که من بودم. سال های بعد هم مدام فیکس بودم اما یا سوم می شدیم یا دوم، قهرمان نشدیم. بعد از آن سال کم کم فوتبال حرفه‌ای شده بود، پول وارد فوتبال شده بود. سپاهان قدرتمند شده بود، پاس مثل همیشه خوب بود، ما هم با پرسپولیس قوی بودیم اما قهرمان نشدیم.
تو زمان طالبی برای تیم ملی دعوت شدی؟
– آقای طالبی پای ماجرای ما ایستاد، یادم هست من مصدوم بودم مینیسک پایم صدمه دیده بود اما تا خوب شدم هفته بعد آقای طالبی مرا دعوت کرد. آن زمان من سایپا بودم، آن دوره که ما رفتیم جام ملت‌های آسیا، هفت تا پرسپولیسی بود، هفت تا استقلالی، هفت تا لژیونر با من می شدیم ۲۲ نفر، آن زمان اوج من بود، آمدم پرسپولیس اما با افت پرسپولیس من هم افت کردم.
همان اختلافات پرسپولیس…
-بله اختلافات پروین و غمخوار، البته زمان مدیریت آقای دادکان بودم، و من به ایشان بسیار ارادت داشتم چرا که دو دوره کاپیتان تیم ملی دانشجویانی بودم که ایشان مدیر آن تیم بودند.
البته در آن زمان باند بازی تو هم در باند پروین بودی …
– (می خندد) نه بابا ما آن زمان ترجیح دادیم پشت یک پیشکسوت باشیم ولی الان به همه این دوستان احترام می‌گذارم. بالاخره پژمان جمشیدی هم جوان بود و ممکن است در زندگی اشتباهی کرده باشد.
با این مقدمه می خواهم بگویم تو فوتبالیست خوش شانسی نبودی!
– بله اصلاً خوش شانس نبودم چون همیشه دانشجو بودم هیچ مدیر برنامه و دلالی روی من سرمایه گذاری نمی کرد، چون سرباز بودم و نمی توانستند مرا به خارج ترانسفر کنند. این اتفاق هم جزو بد شانسی های من بود. آن تیم المپیکی که من بودم به المپیک نرفت، آن تیم ملی که من بودم در بحرین با آن ماجرا دست به گریبان شد و نرفت جام جهانی، شاید اگر ما آن سال به جام جهانی می رفتیم زندگی من مسیر دیگری پیدا می کرد… من این اتفاقها
را بد شانسی نمی بینم چون به تقدیر اعتقاد دارم و خیلی کم به اختیار معتقدم.
از فوتبال توانستی مثل فوتبالیست های امروز پول خوبی در بیاوری؟
-خداروشکر، اوضاع بد نیست! به هر حال پدرومادر من فرهنگی بودند اگر فوتبال نبود من الان هیچ چیزی نداشتم.
ولی تو مهندسی عمران خواندی؟
– مگر مهندس‌های عمران که تازه فارغ التحصیل می شوند چقدر درآمد دارند.
نسل تو از آن پول های هنگفت فوتبال که عاید فوتبالیست های امروز می‌شود که هرگز نگرفت؟
-نه ولی پنجاه شصت میلیون آن زمان هم پول کمی نبود.
توانستی سرمایه گذاری کنی یا مثل سریال پژمان…
– خدا را شکر یک زندگی معمولی خوب دارم.
اما خیلی از هم دوره های فوتبالی تو، امروز زندگی خوشی را نمی گذرانند و نسل قبلی‌های تو که برخی واقعاً اوضاع بدی دارند؟
– خب اصلاً ما این سریال را بر مبانی همین واقعیتها کار کردیم. این اتفاقات چیزهایی است که رخ داده و می دهد. (هر چند که برخی دوستان که تعدادشان کمتر از انگشتان یک دست هم هست از ما انتقاد می‌کنند) به هر حال تو وقتی که می خواهی یک سریال کمدی بسازی مجبور هستی که کمی ساختار شکنی کنی، نمی توانی نشان بدهی که یک مهندس اتو کشیده مسیری اینگونه را طی می‌کند.
ضمناً ما اسم این شخصیت را گذاشتیم پژمان جمشیدی تا دیگر به کسی بر نخورد تو می بینی ما همه فوتبالیست ها را بالا می بریم فقط همین را می کوبیم تا به کسی بر نخورد…من از طریق «بانی فیلم» می گویم ما نباید یک نفر و شغلشاش را به همه آدم های آن شغل تعمیم بدهیم، ما اینجا از یک انسان صحبت می کنیم، این نشان از آن ندارد که همه فوتبالیست ها اینگونه هستند.
حواشی کنار فوتبال پر از اتفاقات دراماتیک است که قطع به یقین برادران قاسم خانی روی آن اشراف دارند چرا پیشنهاد ندادی از کمی قبل تر از دوران بازنشستگی به زندگی این آدم پرداخته شود؟
-چون ما اصلاً از این زاویه نگاه نکردیم. آنقدر سریال فوتبالی ساخته شده. ما برنامه نود را داریم که خیلی جاها از هر اثر کمدی قوی تر است و گاهی از هر اثر دراماتیک درام‌تر …ضمنا باید بگویم در این خصوص انقدر اطلاعات ما کامل نبود که بتوانیم دل را به دریا بزنیم. چون آن بحث خیلی کلان است و پای خیلی ها وسط می آید…
تو در روند نگارش فیلمنامه هم در کنار نویسندگان بودی؟
-نه من فقط ایده را دادم و برخی اطلاعات را در اختیار سروش گذاشتم. محراب و پیمان خودشان آنقدر فوتبالی هستند که کاملاً اشراف دارند. پیمان و محراب یک جورهایی روز نویس هستند و ما یکی دوبار برای دور خوانی دور هم جمع شدیم و با هم مشورت هایی کردیم. در کل همه چیز این فیلمنامه زاییده ذهن نویسندگانش است نه بازیگرانش…
به نظرت این تمام واقعیت های دوران بازنشستگی یک فوتبالیست است یا می شد به مواردی دیگر نیز پرداخت که حتی جذابیت بیشتری دارد؟
-حتماً بوده مسائلی که قابل طرح نبوده است.
با این مقدمه باید بگویم تو اگر چه فوتبالیست (بازیکن) خوش شانسی نبودی اما از شواهد و قرائن پیداست که بازیگر خوش شانسی هستی؟
-بله، چرا که اگر همین الان بازیگری را کنار بگذارم موفقم چون یک کار با یک گروه را در کارنامه دارم. ولی من هیچ ادعایی در بازیگری ندارم همانطور که در فوتبال هم هیچ ادعایی نداشتم.
به نظرم این خوب نیست که آدم در حرفه اش هیچ ادعایی نداشته باشد؟
– ببین مردم بزرگترین داور کار هایی هستند که من انجام داده ام، هم فوتبال و هم بازیگری در سریال، پس نمی‌توانم ادعا کنم .
قبول داری حاشیه دار بودن برای زندگی یک فوتبالیست مفید است؟
-برای همه زندگی حاشیه مفید است.
پس چرا تو بدون حاشیه زندگی کردی؟
– من هم برخی مواقع در حد خودم داشتم، اما کلا خیلی حاشیه سازی را بلد نبودم. من بزرگترین قاضی زندگی ام را مردم و کارشناسان می دانم به همین دلیل خیلی به دنبال این نبودم که روی سکوها نامم را فریاد بزنند.
از ابتدا که قرار نبود پژمان را خودت بازی کنی؟
– اصلاً قرار نبود فوتبالیست بازی کند. اصلاً قرار نبود ساخته شود، این در حد یک طرح بود. (می خندد)
هراسی از قبول این کار نداشتی؟
– من به پیمان و محراب اعتماد کردم. اول اینکه اینها در طنز سازی بسیار قدرتمند هستند و دوم اینکه این عزیزان مرا دوست دارند می دانم که می‌شود به آنها اعتماد کرد و بد مرا نمی خواهند.
من این اعتماد را کافی نمی دانم…
-خب خودم هم زحمت کشیدم.
ولی تو واقعا مثل یک بازیگر (کمی بازیگری آموخته) بازی می کنی؟
– نه به خدا، برو از همه آموزشگاه های بازیگری بپرس من جایی سر کلاس بازیگری نرفتم! (میخندد)
پس فکر می کنم تو از قبل استعداد بازیگری داشتی؟
– خب خیلی ها در خیلی از هنرها استعداد دارند اما چون شرایط مهیا نمی شود استعداد آنها هم شکوفا نمی شود. در مورد فوتبال هم هستند افرادی که استعداد دارند از خیلی ها بهتر هستند اما هیچ گاه فرصت دیده شدن به آنها داده نشده و استعداد شان حرام می‌شود. به همین دلیل است که می گویم به شدت به تقدیر اعتقاد دارم، شاید خیلی ها از مهدوی کیا، من و دیگران بهتر بودند اما هیچ وقت راست تیم ملی بازی نکردند، هیچ وقت در لیگ ایران هم بازی نکردند و رفتند شدند کارمند بانک…شانس من بود که این ایده به مذاق پیمان خوش آمد.
در مورد طراحی شخصیت پیمان…
– من دخالتی نکردم.
چرا؟
– چون اعتماد داشتم و پیمان هم خیلی آدمی نیست که بتوان در کارش دخالت کرد مگر خودش بخواهد.
ولی اسم تو روی شخصیت است؟
– از من اجازه گرفتند. از آنجا که ما نمونه خارجی دکتر مرکر را داشتیم، گفتند تا به حال نداشتیم پس می تواند خیلی جذاب باشد.
بلاهت پژمان سریال تا‌حدود زیادی از منطق فاصله می گیرد؟
– نقد خیلی ها در یکی دو قسمت اول همین بود اما الان قبول کردند. خواهشی که من از تماشاگران دارم این است که پژمان جمشیدی سریال را بپذیرند و باور کنند به عنوان کسی که بلاهت دارد، کم هوش است. مهربان است اما گاهی پرخاش‌گری می‌کند. به نظرم افرادی مثل تو که اهل فوتبال هستید باید یک مقدار پژمان جشمیدی فوتبالیست را فراموش کنید، به نظرم اینطوری سریال را بهتر درک می کنید.
البته می شد به جای بلاهت از ساده بودن یک شخصیت در نگاهش سودبرد و …
– خب بلاهت به کمدی بودن شخصیت کمک می کرد. به نظرم اگر فقط ساده بود تنها دلسوزی را ایجاد می کرد می خواستیم یک مقدار لج در بیاور هم باشد.
در فوتبالیست های امروز فردی با خصوصیات پژمان داریم؟
-(می خندد) نه اینقدر ابله!
الان فوتبالیست های ما خداراشکر به خاطر شرایط اقتصادی شان به یک بیزینس من، آشنا به همه لایه های اقتصادی جامعه تبدیل شده اند که…
– بله همین طور است، به خصوص در مباحث اقتصادی بسیار باهوش هستند.
اما شخصیت وحید با بازی سام درخشانی…
– وحید یک کاراکتری است که فکر می‌کند خیلی زرنگ و رند است اما واقعیت چیز دیگری است!
ارتباط و اعتماد یک فوتبالیست به مدیر برنامه هایش در وواقعیت هم به همین منوال است؟
-وحید و پژمان با هم بیشتر دوست هستند. وحید بیشتر از روی دلسوزی پیگیر کارهای پژمان است.
اما نوع و جنس بازی سام درخشانی اینطور نشان می دهد که او منتظر فرصت است تا گوش پژمان را ببرد و…
( می خندد) نه اجازه بده در ادامه خواهی دید که اینطور نیست ، واقعاً رابطه این دو با هم احساسی است.
به نظرم یک جاهایی بازی تو از حضور سام جلوی دوربین درخشان تر است، چقدر او درآمدن بازی تو، کمک حال بود؟
– سام واقعاً بزرگی کرده، او در واقع اینجا کار یک پاسور را انجام می دهد. خیلی مهم است که سام این تجربه را نداشته و آمده تا این حد جذاب بازی می‌کند. به نظرم سام حضور درخشانی را دراین سریال و در نقش یک مدیر برنامه ایفا می‌کند. تمام رفتار های یک مدیر برنامه را در بازی او من حس می کنم. خیلی جاها سام پاسکاری می‌کند تا طنز در دیالوگ یا بازی من در بیاید. من واقعا از او کمال تشکر را دارم چون او هم بازیگر با تجربه ای است و هم انسان با شخصیت و بزرگواری…
بازیکن های حاضر در سریال «پژمان» به دعوت تو می آمدند؟
-بله من تماس می گرفتم دعوت می کردم ضمن اینکه آقای کریمی مدیر تولید سریال نیز با بچه ها در ارتباط بود. جا دارد اینجا از تمام فوتبالیست های عزیز که احترام گذاشتند و منت سر ما گذاشتند و تشریف آوردند تشکر کنم.
سروش صحت که خیلی اهل فوتبال نیست؟
– نه درحد یک بیننده…
چقدر سروش در بازیگری این نقش تورا هدایت کرد؟
– بسیار زیاد، چون او هم سابقه نویسندگی، هم کارگردانی و هم بازیگری دارد بسیار خوب لحظات را به من نشان می داد تا بتوانم این کاراکتر را در یک چهار چوب مشخص دربیاورم. بازی ام بیرون نزند خدای نکرده به سمت لودگی نروم، سروش واقعاً با اشراف مراقب همه چیز بود. او کارگردان با هوشی است و کارش را خوب بلد است. تمام بازیگران سریال را با نگاه خاص که داشت کارگردانی می کرد.
تو با فوتبال وارد حاشیه نشدی و الان با نقش پژمان و مصاحبه های هر روزه‌ات فرصت این را داری که حواشی مفصلی را در کنار خودت جمع کنی و…
– من دو بار می میرم… (میخندد) به هر حال من یک تجربه فوتبالی دارم پس می دانم چگونه باید برخورد کنم که از حواشی به دور زندگی کنم. شاید کارهای اشتباهی آن زمان داشتم که مراقب هستم تکرار نشود، مخصوصاً ارتباط با خبرنگاران و اهالی رسانه، آن زمان جوان بودم ولی الان می دانم که باید یک ارتباط متقابل باشد همراه با احترام و اعتماد متقابل ….
خبرنگاران سینمایی خطرناک تر هستند یا خبرنگاران ورزشی نویس؟
– (می خندد) همه خبرنگاران خطرناک هستند. ولی خبرنگاران چه نقد و چه تعریف شان برای هنرمند، ورزشکار و حتی سیاست مدار مفید است از حب و بغض بری باشد. من فکر می کنم گاهی رفتار خود ما یک چیز هایی را خطرناک جلوه می دهد.
تو زندگی متاهلی را تجربه نکردی اما در لحظات بازی پژمان و نامزدش رفتارهایی داشتی که…
– خب همه انسان ها برای همسرشان یکسری لوس بازی دارند که با زندگی اجتماعی شان متفاوت است. ( می خندد) زندگی زناشویی تمام مردان با هر حرفه ایی با زندگی حرفه ای شان متفاوت است.
نظرات فوتبالیست ها در مورد تجربه بازیگری ات چه بوده؟
– اکثراً تماس گرفتند و تبریک گفتند.
بزرگان فوتبال مثل علی پروین…
– من با این عزیزان برخوردی نداشتم.
تو از اهالی فوتبال ناراحتی؟
– نه من عاشق فوتبالی ها هستم.
و از پرسپولیسی ها…
– من توقعی از پرسپولیسی ها ندارم. البته از وقتی آقای رویانیان آمده چند کار کرده که برای من کافی است. پولی را ماهیانه به فوتبالیست های پیشکسوت می‌دهند که به من تا به حال داده نشده، یک ساختمان هم احداٍث کرده‌اند که اهالی پیشکسوت پرسپولیس آنجا دور هم جمع می شوند. گاهی هم برای جلسات ما را صدا می‌کنند همین… مگر من برای پرسپولیس چه کرده ام که توقعی داشته باشم. پرسپولیس کلی پیشکسوت دارد مگر می توان به همه آنها به نحو احسن رسیدگی کرد؟
مبلغ قرارداد بازیگری ات به اندازه فوتبالیست ها بود یا به اندازه بازیگران سینما و تلویزیون؟
– من سفید امضاء کردم و گفتم هرچه قاسم خانی ها بگویند قبول دارم. نیامده بودم که پول دربیاورم و در نهایت شک نکنید کمتر از همه بازیگران کار گرفتم .
بازیگری را ادامه خواهی داد؟
-هنوز نمی دانم.
گویا یک تله فیلم هم پیشنهاد شده؟
-بله ما اجازه گرفتیم تا بازخورد سریال را ببینیم.
از حضورت در سریال «پژمان» راضی هستی؟
-بله، امیدوارم مخاطبان و کارشناسان و البته اهالی هنر هم راضی باشند من تمام تلاشم را کردم و باز هم می‌گویم هیچ ادعایی ندارم.
و حرف آخر؟…
– من از تمام پیشکسوتان هنر به خصوص بازیگران، قبل از شروع سریال اجازه گرفتم و اینجا هم از آنها عذرخواهی می کنم، از الطاف دوستان بزرگواری مثل آقای پرویز‌پرستویی که طی تماس شان اعلام کردند تو نشان دادی که می‌شود یک استثناء بود کمال تشکر را دارم.
کماکان می گویم هیچ ادعایی در بازیگری ندارم و می دانم این حرفه پیچ و خم‌های خودش را دارد، به پسران و دختران جوان که سالها فعالیت می‌کنند در عرصه تئاتر و تصویر تا در این حرفه صاحب جایگاهی شوند هم احترام می گذارم، می دانم چه مسیر سختی پیش روی دارند. امیدوار هستم در کارشان موفق باشند، بدانند که من قصد جسارت نداشتم و تنها یک تجربه بود که می تواند تکرار هم نشود. از آقای چگینی و آقای صحت هم که به من اعتماد کردند کمال سپاسگزاری را دارم. امیدوارم در عرصه طنز تلویزیون تابوشکنی بشود تا طنز سازان بتوانند با حرفه های مختلف از جمله سیاسیون شوخی و همه مشاغل را نقد کنند. من با سریال « پژمان» جادوی تلویزیون را دیدم.
