پدر و مادری در نهایت لذت
سعی کنید قبل از آن که حسرت بخورید، از همین امروزتان لذت ببرید، دل مشغولی هایتان را به کناری بیندازید و با فرزندتان ، کودکانه بخندید و شاد باشید.
پدر و مادر بودن خیلی سخت است، به خصوص این که بتوانی یک پدر یا مادر خوب باشی، همه ما آرزو داریم که بهترین پدر و مادر برای فرزندان خود باشیم ولی چقدر در این کار موفقیم؟ مشغله های روزمره، بازیگوشی کودکان امروز، تعدد کم فرزندان، پدر و مادرانی که دغدغه های بزرگتری از رسیدگی به فرزند خود دارند، خانه های کوچکتر و بدون حیاط و حوض و درخت، فاصله دور با مادر بزرگ و پدر بزرگ و خاله و عمو و هزاران دلیل ریز و درشت دیگر، باعث شده که شاید نتوانیم ان پدر و مادری که آرزو داشتیم بشویم.
بیشتر اوقات سر بچه های خود داد می کشیم و آنها را تنبیه می کنیم، شاید آنها اخم های ما را بیشتر از لبخندمان می بینند. می دانم سرتان شلوغ است، کلافه هستید و شاید هم زندگی آن جور که می خواهید پیش نمی رود، اما این دورانی که فرزندتان در آن قرار دارد، هیچ زمان برنمی گردد، سعی کنید قبل از آن که حسرت بخورید، از همین امروزتان لذت ببرید، دل مشغولی هایتان را به کناری بیندازید و با فرزندتان ، کودکانه بخندید و شاد باشید و دو راه کار های زیر را برای این که به معنای واقعی پدر و مادر باشید به کار بندید:
1- رسوم و سنت های خانوادگی ایجاد کنید
داشتن رسوم و سنت های ویژه به شما و کودکانتان فرصتی برای مرتبط شدن می دهد، اهمیتی ندارد که آن رسوم چه باشد.
پختن یک وعده غذای ساده با هم، خواندن یک داستان هر شب، کاشتن گل یا باغبانی کردن در باغچه، انجام دادن یک بازی مورد علاقه فکری. این ها انواعی از مراسمی هستند که بچه ها دوست دارند. خلاق باشید، پدری را می شناسم که هر صبح جمعه دخترش را برای خوردن صبحانه به بیرون می برد. واقعا اهمیتی ندارد که این رسوم چه باشند، تا وقتی که چیزی است که شما و کودکانتان هر دو از انجام آن لذت می برید، مهم است که به انجام دادن آن ادامه دهید. بگذارید دل شما و کودکتان در طول هفته برای انجام آن مراسم بتپد، بگذارید که در آن زمان به خصوص هر دو با هم، مثل دو دوست همسال، شاد و خوشحال باشید، حتی وقتی از دست کودک خود عصبانی هستید، به عنوان تنبیه کودک را از آن محروم نکنید.
2- نقش یک والد نمونه خوب را ایفا کنید
والدین هر شب باید از خودشان بپرسند، اگر کودک من فقط از رفتارهای من می آموزد، امروز به او چه آموختم؟ احتمالاً متداول ترین اشتباهی که پدران و مادران مرتکب می شوند این است که حرفی می زنند و برخلاف آن انجام می دهند. ما درباره خویشتن داری و صبر برای کودکانمان سخنرانی می کنیم و سپس وقتی در ترافیک گیر می کنیم از خشم منفجر می شویم. به آنها می گوییم غیبت نکنند و سپس درست همان کار را انجام می دهیم. آنها را ملزم می سازیم با صداقت باشند ولی خودمان دروغ می گوییم.این بدان معنی نیست که والدین مجبورند کامل و ایده آل باشند اما وقتی در کاری شکست می خوریم نیاز داریم که کودکانمان از اشتباهات ما بیاموزند.
برای مثال هنگامی که احساس می کنید تحت استرس هستید و سخت انتقاد می کنید، باید بعداً برگردید و بگویید: «من اشتباه کردم آن طور بر سر تو داد کشیدم، من باید آرام تر می بودم، متأسفم.» با انجام دادن این کار شما به کودک خود اهمیت، احترام و بخشیدن را می آموزید. هیچوقت نگویید که من مادر یا پدرم و او فرزند، پدر و مادر که از کودک عذر نمی خواهد! شما انسان هستید و او هم یک انسان است، اگر از رفتار زشتتان عذر خواهی کنید، او هم یاد می گیرد که مسئولیت کار اشتباهش را بپذیرد و عذر خواهی کند. در ثانی شما به او احترام گذاشته اید و او می فهمد که آنقدر بزرگ شده که والدینش او را آدم حساب کرده و ازش عذرخواهی می کنند.
اگر درگیر یک موقعیت چالش برانگیز هستید، باید به کودک خود اجازه دهید، ببینید نهایت تلاش خود را برای غلبه کردن بر آن انجام می دهد؟ «ما همه نگران هستیم چون بابا شغلش را از دست داده، اما همه چیز درست خواهد شد.» با این حرف به کودک خود نشان می دهید که می توانید در دوران سختی از عهده امور برآیید و این کار به او کمک خواهد کرد که در دوران سختی ها همان گونه باشد.
منبع: تبیان
