شعر شهیدان – حسن مصطفایی دهنوی
« شهیــدان »
شهیــدان زنــده انــد ، الله و اکبــر
ره حـق جـوینـده انـد ، الله و اکبــر
رهــی جوینــده انــد ، بر زنــدگانـی
کـه جاویـدس ره ، الله و اکبــر
شهیــدان را غـمی در دل نباشـد
غـم از دل مـی بـرد ، الله و اکبــر
قلندر وار می جنگند شهیـــدان
چه بی پروا شدن ، الله و اکبــر
شهیــدان شجاع ملک ایران
دلیـر و پُـر دلنـد ، الله و اکبــر
شهیــدان سایـه ی ، لطـف خـداینــد
شعـاری سـر دهنـد ، الله و اکبــر
شهیــدان را ز‌ِ تنـهایـی غـمی نیسـت
نـه تنـهاینـد بَـرِ ، الله و اکبــر
شهیــدان بـا خـدا ، بستنــد عـهـدی
ســر جانـی دهنــد ، الله و اکبــر
شهیــدان در قـیامــت غــم نــدارنـد
بـر آنـها ضـامن است ، الله و اکبــر
بـر آن عـهـد الله ، پـی بـبردنـد
کـه رفتــن در بـر ، الله و اکبــر
بـه تقـوی ، متقـی گشتـن در این راه
ز خـون تقـوی کنـن ، الله و اکبــر
شهیــدان تـا قیامـت ، زنـده باشـن
سـتـودن در قیـام ، الله و اکبــر
حسـن خود یک غمی دارد ،که سختـس
شهیــدی نیـست بـر ، الله و اکبــر
٭٭٭
حسن مصطفایی دهنوی
