شعر بخششی بی منت – ژیلا شجاعی (یلدا)

به بخشندگي چشمان خورشيد
كه مي درخشد بي منت
به روح بلند و گواراي باران
كه مي بارد بي منت
به مهتاب آسماني
كه مي تابد بي منت
به دشت پر سخاوت
كه مي روياند برتنش بي منت
به درخت پر بارسيب باغ
كه ميوه مي دهد بر شاخه هايش، بي منت
به ابرهاي سپيد نيلگون
كه مي سازد نم نم باران را بي منت
به اقيانوس كه نعمت آب را
بخشيده به ماهي ها بي منت
به شب سياه مهتابي
كه پهن كرده گيسوي سياهش را بي منت
به مراوريد غلطان دريا
كه خود را به صدفها سپرده بي منت
به گلهاي رنگارنگ باغ
كه عطر مي افشانند بي منت
به خداي زمين و آسمان
كه همه را بخشيده بي منت
باور دارم که می بخشد بر من
آرزوهایم را بی منت